KARAHAN

A BİTMEYEN SAVAŞ

* Dost, düşman, uzak, yakın bir araya geldiler; birbirlerinin güçlerini, akıl ve marifetlerini ölçmek için geniş savaş meydanlarında buluştular. Hakanlar ve askerleri, ustalar ve başıbozuklar, hepsi de kadere meydan okumaya geldi. Gelmiş geçmiş en büyük savaşçı, yiğitler yiğidi olarak anılmak için bu yola baş koydular.

Alacakaranlık çöktü ve ilk ay çıktı. Muzaffer olmak için girişilen bu dehşetli savaş her yeri kana boyamıştı. Kanla gebe bırakılan toprak, doğumun şafağında yani kavimler dünyaya getirdi.
* Muhteşem Ejder Kavmi Doğu’dan geldi

Onlar Ağır ve Hafif kılıç ile Mermerin Ustalarıydı. Bu çetin savaşçılar İç Güç’lerini de ölümcül bir şaşmazlıkla kullanabiliyorlardı. Gururlu ve sadakatli Ejderler teslim olmaktansa ölene dek mücadele etmeyi yeğlerler. Hakanları Oda-Han OnikiGöklerin kudretine tanık olmuş çok az kişiden biriydi ve Usta Çağ-Han’ın eski bir öğrencisi olarak yaşadı ve öyküyü anlattı.

Azametli Yılan Kavmi Kuzeyin donmuş tundralarından geldi. Set-Han’ın yani nam-ı diğer Gölgesiz’in idaresi altında eşsiz silahları ve savaş sanatlarındaki ustalıklarıyla belirdiler. Bu dişli savaşçılar ses dalgaları üzerinde hakimiyet kurarak kurbanlarına hissettirmeden onları uzaktan yok etmenin yollarını keşfetmişlerdi.
* Azgın Pars Kavmi Batının dağlarından geldi. Bu güçlü savaşçılar da acı kuvvetlerine güveniyorlardı. Yılan Kavmi’nin aksine onların asıl üstünlükleri bilek gücüydü. Devasa kılıç ve mızlakları tek elleriyle kavrayarak yalnız başlarına birçok askere bedeldiler. İşte bu yüzden birçok güçlü savaşçı Rua-Han’a meydan okuma gafletini gösterdiği için bugün toprak oldu.

Bu kavimler büyüdükçe adı bilinmez bir sis de kuvvetlenip durdu.
* Kısa sürede ön saflar çöktü ve Gök Kavmin’in Hakanı Kara-Han’ın iradesindeki canavarlar içeri girdi. Bu canavarların ölümcül kudreti tüm insanların varlığını tehdit ediyordu. Onlara sadece en tecrübeli savaşçılar meydan okuyabilirdi. Ne var ki bu yolun sonundaki mükafat işin tehlikesinden daha büyüktü. Sonunda her kavimden maharetini ispatlamış savaşçılar öne çıktı.

Ve bir kez daha beklemeye koyuldular. Acaba uzun yıllar once verilmiş bir sözü kim yerine getirecekti. Bir yıl once tanıştıkları bir yabancı mı?

II. KADİM DOĞU

*

Tamu’nun ateşinden dövülmüş ve binlerce savaşın kanıyla beslenmiş bir yürek geldi… kendi halkının özgürlük çağrılarının ahengiyle atan… yaşamı ve ölümü içinde barındıran o karanlıktan çıkmış bir yürek geldi. Kara-Han geldi. Savaşa açlığı ve kana susamışlığıyla kaderine ve yakında evim diyeceği er meydanına yürüdü. Kutsal Şehir Töz’e geldiğinde insanların arasındaki sonu gelmez savaşlardan paramparça olmuş bir ülke gördü. Şehrin insanları savaştan yorgun düşmüş gözlerle onu süzdüler. Bu savaşın sebepleri artık atalarının yırtık pırtık anılarında yok olmaya yüz tutmuştu. Devam etmelerini sağlayan tek şey bu manasız savaşın asırlar içinde doğurduğu kin ve nefretti.

Ejder Kavmi Hakanı Oda-Han karşısına geçti ve ona meydan okudu. “Kimsin, ve amacın ne?” dedi. Kara-Han karşısındakini ciddiye almadı ve sadece gülümsedi. Kavmin insanları Hakanlarının çevresini sararken yabancıya yorgun gözlerle baktılar. Oda-Han bu yabancının küstahlığı karşısında öfkelenmişti. Töreden, terbiyeden habersiz bu adam da kimdi? Nasıl olur da böyle karşısına dikilirdi? Yabancı gülümseyerek öylece durmaya devam edince Oda-Han Ejder Kavmi’inin Hakanı kimmiş ona öğretmeye karar verdi. Silahını çekti ve çelik fısıldadı ama bu fısıltı sessiz savaşçıyı harekete geçirmişti. O da şu kadarcık korku göstermeksizin kendi kılıcını çekti. Tüm Kavmi nefesini tutmuşken Oda-Han dona kaldı.

.. Hayır böyle bir şey olamazdı…
*
* Hayır böyle bir şey olamazdı… Gerçeği kavrayan Hakan’ın şaşkınlıktan gözleri faltaşı gibi açılmıştı. Genç savaşçının elinde Gök Kavmin son Hakanı Çağ-Han’ın yani Efsanevi Savaşçının, Oniki Orduların Hakanlarını yenebilmiş yegane Büyük Üstadın kılıcı vardı. Oda-Han, bu devasa kılıcın kabzasındaki 12 kutsal taşa bakakaldı. Aklında ona kutsal taşların gücünü anlatan ustasının sözleri geldi. “Taşların gücünü elinde buluduran kişi Oniki Orduların gücünü de elinde bulundurur. Bu güçle bir imparatorluk kurulabilir.”

Uzun zaman önce Usta Çağ-Han ve halkı bir yanardağ patlamasında yok olmuşlardı. Tüm Gök-Kavim lav ve küller altında kalıp yok olmuştu. Birçokları bunun sebebinin aşırı hırs ve ihtirasları olduğunu söyledi ama patlamadan sağ kurtulup olanları hatırlayanlar artık çok azdı. Çağ-Han’ın gidişinden sonra bu topraklar hükümdarsız kalmıştı. Oniki Ordular bir kez daha yükselmişti. Ama artık kutsal taşların gücü olmadan savaşlar kontrol edilemiyordu. Toprak Ana kanıyor ve insanları acı çekiyordu.

Oda-Han silahını indirip savaşçının yüzüne baktı. “Çağ-Han?” diye fısıldadı.

“Ben Gök Kavmin Onikilerinden Kara-Han,” diye cevap verdi savaşçı. “Bu topraklar onursuz kavgalar yüzünden yeteri kadar kan ağladı. Gerçek Ustaların öğrettiğinden çok daha aşağı ilkeler için yeterince savaş yapıldı.” Sonra duraklayıp kılıcını Oda-Han’a uzattı. O yüce silah, kutsal taşların üzerine düşen ışıklarla parlarken konuşmaya devam etti: “Ben buraya senin insanlarına büyük bir şeref bahşetmeye geldim. Insanlarını efsanevi savaş meydanlarına getir, getir ki kendinizi ispat edesiniz. Kölelerimle dövüşün, size verdiğim görevleri yapın. O zaman savaş meydanından doğrulup diğer kavimlere üstünlük sağlayın ki en güçlüleriniz, en beceriklileriniz ve en cesurlarınız Gök-Kavim’in Ustaları arasında girsin, bize katılsın.” Yabancının kim olduğu ve getirdiği haber kulaktan kulağa, dilden dile ulaştıkça kalabalık heyecanla haykırdı.
* Kara-Han onlara “Bugün büyük bir gün,” dedi. “Bugün OnikiGöklerin yıl dönümü olarak bilinsin.” Sessiz savaşçı heyecanlı bağrışmaların kesilmesini bekledikten sonra devam etti. “Sizin savaşçılarınız bizim ilgimize layık olduğunu ispatladığında Gök-Kavim’e geri dönecekler.” “Benim babam her şeye layıktır,” diye bağırdı Manolya. Yedi yaşlarındaki bir kız şaşkın kalabalığın arasında ite kaka kendine yol açarak geldi ve Oda-Han’a hayran gözlerle bakarak, “Öyle değil mi, baba?” diye sordu.

Meydan okuyuşu Kara-Han’ı şaşırtmıştı. Savaşçı kızı süzdü. Belki babasını biraz utandırmıştı ama cesareti yadsınamazdı.

Yüzü kızaran ama çocuğunu korumak için de öne çıkan Oda-Han öfkeyle “Layık olmadığımızı kim söylüyor?” dedi.
* Kara-Han yavaşça Hakan’ın etrafında yürürken onu baştan aşağıya süzüyordu. “Layık mısınız?” diye sordu, alaycı bir şekilde. “Görelim o zaman.”Bir anda gökyüzü karardı ve etraflarındaki hava soğudu. Ayaklarının altındaki toprak gümbürderken herkes sus pus olmuştu. Orada olup bu olanlara şahitlik eden herkes vadiden onlara doğru yankılanan gökgürültüsüne benzer bir kükreme duydu.

Oda-Han önündeki savaşın hazzını duyumsayarak arkasını dönüp savaşçılarına baktı ve muzaffer bir savaş çığlığıyla saldırı emir verdi.

Ejder Kavmi’nin tecrübeli savaşçıları henüz görünmeyen düşmanlarına karşı savaş konumuna geçip beklemeye başladılar. Ağaçlar güçlü bir yaratığın pençeleriyle ikiye ayrıldı.

Sonrasında meydana gelen savaş şiddetli ve bir o kadar da kısaydı. Oda-Han’ın savaşçılarının bedenleri meydanın her yerine dağılmıştı. Yenilmez yaratığın gazabından Oda-Han dahil sadece bir avuç savaşçı kurtulabilmişti. Canavar şimdi kendisini çağıran savaşçıya yönelmişti. Bu olayı anlatmak üzere hayatta kalanların çok az olmasına rağmen orada olanların zihinlerine şu sahne sonsuza kadar kazınmıştır: Bir ordu dolusu savaşçıyı telef eden bu korkunç yaratığı sessiz savaşçı, Gök-Kavim’den Kara-Han tek başına yenmişti.

BİRİNCİ YIL

* Gök-Kavim artık geri dönmüştü. Ama neydi bu Gök-Kavim’in tarihi? Çağ-Han’ı yakından tanıyan eski ustalar dışında onları anımsayan pek az kişi vardı.

Eskiden İlahi taşları ele geçiren Oniki Ordular’ın Lordu Kadim Doğu’yu zalimce yönetirken kavimlerden biri, en yiğidi Gök-Kavim ile başında Hakanlardan biri, en yiğidi Çağ-Han ortaya çıkıp insanlara özgürlüklerini geri vermişti. Ama sonra başlarına gelen felaketle ortaan kaybolan Gök-Kavim’in bu geri dönüşü acaba kavimlere neler getirecekti?
* Artık ortada büyük bir ödül vardı. Gök-Kavim Oniki göklerdeki iktidarına ortak edecek savaşçılar arıyordu. Tüm kavimler titreyip silkindi.

Muhteşem Ejder Kavmi asil ve onurluydu. Sonunda zarar görecek bile olsa düşmanına dahi şereflice davranırdı. Onları kadim Ejder Kavmi yapan da bu vasıflarıydı. Oda-Han Kadim Doğu’nun sahip olduğu en cömert ve soylu liderdi. Tüm Güneyli kavimler onun bileğinin gücüne ve adaletine hayran olup onun çatısı altında buluştular.

Azametli Yılan Kavmi kurnaz ve akıllıydı. Kazanmak için her yolu dener, herkesle ittifak yapabilirlerdi. Tüm kavimler içinde siyaset ve savaş taktiğinde onların eline su dökecek kimse yoktu. Set-Han Batının kavimlerinin liderlerini kandırdı ve hepsi onun aklına güvenip güçlerini onunkine kattılar.
* Azgın Pars kavmi, yırtıcı, kavgacı ve güçlüydü. Kendi gücüne olan sonsuz inancı hiç de boş değildi. Kadim Doğu’nun en savaşkan kavmi olarak ün yapmış Parslara meydan okumaya cesaret edebilecek kimse yoktu. Rua-Han belki de bileğine en kuvvetli lider olmasına rağmen o bile Gök-Kavim’in karşı konulmaz gücünü görünce müttefik aramaya başladı ve birçok kavim Pars Kavmi’nin kudretli sancağı altına girdi.

Diyarları yeni tehlikeler tehdit ediyordu. Herkesin güçlü ve birlik olması gerekiyordu. Ama asıl tehdit neydi? Kara-Han ve sınırsız kudreti mi, Gök-Kavim’in gizemli oniki Büyük Ustası mı, görülmedik ölçüde kuvvetli canavarlar mı, yoksa her bir kavmin kendi iktidar hırsı mı? Bunu henüz kimse bilmiyordu.

* Büyük Usta Kara-Han toplumun yeniden doğuşunu müjdeleyip Gök-Kavim’e döndükten sonra çok geçmeden Ejder ve Pars Kavimleri arasında korkunç bir trajedi yaşandı.
* Ejder Kavmi’nin en yetenekli savaşçılarının Büyük Üstadı Yel Usta hararetli bir dövüş sanatları müsabakası sırasında yanlışlıkla Pars Kavmi’nin Üstatlarından Cin Usta’yı öldürmüştü. Bu iki kavim arasında uzun zamandır süregelen barışı bozarak bir kan davası çıkardı.

Bu kadarı yetmezmiş gibi Hakan Oda-Han’ın kızı Manolya 15 yaşındayken kabilesinin bir töresine karşı gelerek beşik kertmesine varmadı ve Pars Kavmi’nden Konug ile evlenmek istedi. Bunu ailesine anlattığında babası son derece öfkelenerek törelerine uymasını ve halkının dediğini yapması emretti.
*

Hayatta mutlu olmak için yegane arzusu elinden alınan Manolya kendi kavmini terkedip Konug’la sonsuza kadar birlikte olabilmek için Pars Kavmi’ne katılmaya karar verdi. Ama kader her zaman acımasız ve aşk da karşılıksızdır. Manolya kısa sürede Konug’un gerçek yüzünü gördü ve aralarındaki sevgi kuruyan bir çiçek gibi hızla soldu. Konug kızı Oda-Han ve ordusunun planlarıyla ilgili bilgi sızdırmak için kullanmıştı. Kavmi’nden ayrıldıktan sonra Manolya’ya ihtiyacı kalmayan Konug onu kırık bir kılıç gibi bir kenara attı.

Aşağılanan ve evine de dönemeyen Manolya da hem kendisinin hem de ailesinin şerefini kurtarmaya karar verdi. Bunun yapmasının tek yolunun bir savaşçı olmaktan geçtiğini gördü. Manolya sıradan bir savaşçı değil Kadim Gök-Kavim’e girmeye hak kazanacak bir savaşçı olmaya karar verdi

* "Cin Usta’nın ölümünün ardından geçen günlerde Pars Kavmi’nin birçok savaşçısı ustalarının öcünü almak için silah altına çağırılmıştı. Karanlık ve güçlü bir başbuğ olan Hakan Rua-Han, Oda-Han’ın önerdiği barış görüşmelerini reddetmişti. Onun yerine Ejder Kavmi topraklarına girdi ve Büyük Usta Yel’den intikamını almak için amansız bir savaş başlattı.
* Savaş başlayalı beş yıl olmuştu ve meydanlar Cin Usta’nın oğlu Konug’un yükselişine tanık oluyordu. Varisi olmayan Rua-Han kavmindeki en iyi savaşçı olan Konug’u evlat edindi. Bu kaderdi. Konug sonunda Pars Kavmi’nin en iyi savaşçı ustası olacaktı.

Acımasız ve Rua-Han’a son derece bağlı olan Konug, fırsatını bulunca Hakan’ına borcunu ödemek için Oda-Han’ın kızı Manolya’nın kalbini kazanarak Ejder Kavmi askerleriyle ilgili gizli bilgileri sızdırmıştı. Bu hile Doğu’nun Muhteşem Ejderleri için bir felaket olmuştu.
* Yenilen, aşağılanan ve asıl topraklarının üçte birini yitiren ejderler zayıflıklarının stratejilerinden değil de Manolya’dan kaynaklandığını bilmiyorlardı.

Konug ise bu zaferleriyle İnce Kılıç Ustalığı mertebesine terfi etmişti. Tüm ihtiraslarına kavuşmak üzereyken akılsız Manolya çevresindekilerle birlikte Pars Kavmi’ne katıldı. Konug bu kızın saflığı karşısında şaşkınlığa düşse de yapabileceği tek bir şey vardı. Aşklarının bir yalan olduğunu söyledi ve kalbi parçalanan kadını başından attı.

# Yılan Kavmi’nin Hakanı Set-Han Pars Kavmi’nin yavaş yavaş güçlenişini sessizce izlemekteydi. Ejder Kavmi şimdiden ata toprağının çoğunu git gide küstahlaşan kudretli Rua-Han’a terk etmişti bile. İlk başta Oda-Han’ınki gibi güçlü bir kavmin nasıl olup da bu kadar kolay yenildiğine akıl erdirememişti. Sanki Rua-Han Oda-Han’ın her hareketini, her manevrasını önceden biliyor ve önceden bir karşılık geliştirmiş oluyordu.
#
#

Bu savaş aynı zamanda Yılan Kavmi insanları arasında da endişeye yol açmaya başlamıştı. Böylesi güçlü bir düşmanla nasıl savaşılabilirdi? Güç sarhoşluğu içindeki Rua-Han doymak bilmez gözlerini Yılan topraklarına çevirmişti bile.

Set-Han, Oda-Han’ın kızının kayboluşuna dair öyküyü duyar duymaz sonunda bulmacayı çözmüştü. Rua-Han’ın zaferinin sırrı bu kızdaydı!

Kızın Pars Kavmi’nin en iyi kılıç ustalarından biri olan Konug’a aşık olup ona kaçtığına dair dedikodular Set-Han’a kadar gelmişti. Ama o, Konug’un geçmişini iyi bildiği için savaşçının kıza olan ilgisinin ardındaki asıl nedeni de kolayca tahmin etti. Elde edeceği çok şey olduğunun farkına varan Hakan kavminin en sessiz ve yetenekli Gizlilik Ustalarını Manolya’yı bulup kendisine getirmeleri için görevlendirdi.
# Manolya, Bamboo Crane Ormanlarındaki başıbozuk bir kavimle birlikte yaşarken bulundu. Kavim kızı kabul etmekle kalmamış, onu ellerindeki en iyi savaş teknikleriyle eğitmiş ve sonunda hayretle çok yetenekli olduğunu görmüşlerdi.

Ve Yılan Kavmi’nin Çift Kılıç Ustası Enki sonunda kızı bulur. Ama kız ona karşı kendisini savunmayı başarır. Enki çok şaşırır ve gönülsüzce de olsa Set-Han’a durumu bildirir. Ne var ki Hakan bu kez de kıza vermesi için Enki’ye bir mektup gönderir.

# Batı Diyarları’nın sınırlarında bekleyen savaşçıları bir seher vakti yağmur karşıladı. Bugün üç kavim bu toprakların hakimiyeti için birbiriyle cenk edecekti. Kuzey’den soğuk bir rüzgar esti. Komşu bölgelerden birçok kişi bu amansız mücadeleyi izlemeye gelmişti. Ortalıkta çıt çıkmıyordu, gökyüzü karardığında tüm gözler yukarı çevrildi. Havayı yırtan bir yıldırım toprağı titretti. Gümbürtüsü çok uzaklardan bile duyuldu. Çocuklar analarının eteğine yapıştı, savaşçılar tetikteydi. Tehlike her an her yerden gelebilirdi.
# Kuzeyde, uzaklarda dağları ağır kaplayan sis yavaş yavaş hareket etmeye ve tüm vadinin üzerini bir tül gibi örtmeye başladı. Sonra onlar karanlığın içinden çıkan hayaletler gibi geldiler: Ejderhaların o başka bir şeyle karıştırılmayacak silüetlerinin yanı sıra yürüyen oniki gölge…

Paylasim İçin SaoL